Van een afstandje…

Soms is de wereld mooier als je er van een afstandje naar kijkt.

Twee weken geleden kwam ik terug van een geweldige ‘roadtrip’ door het zuidwesten van Amerika. Als cadeautje voor ons afstuderen, hadden Daan en ik een busje gehuurd waarmee we drie weken door California, Arizona, Utah en Nevada reden. Even waren we de vrijheid zelve. Wat een heerlijk gevoel om over de ellenlange wegen van de Nevada woestijn te rijden en niemand tegen te komen of op het strand aan de Pacific, omgeven door rotsen en kliffen, een boek te lezen. Eindelijk waren we eens in San Francisco, een stad waarover zoveel liedjes geschreven zijn en waar ik in New York veel verhalen over had gehoord. Om het ultieme Amerika gevoel te krijgen werd ‘the 40 Greatest Hits of Hank Williams’ tot vakantie cd gedoopt en zong ik luidkeels mee: ‘Heeeey, goodlookin’ what ya got cookin’, how ‘bout cookin’ somethin’ up with meeeee.’

Toen ik terug kwam in New York en ik Hank Williams alleen nog zacht mee neuriede tijdens het afwassen, keek ik om me heen en moest ik even slikken. Ik was weer thuis, maar wat is er thuis? Mijn mooie appartement in Astoria met uitzicht op de skyline is te duur nu mijn beurs is afgelopen en ik heb het per 1 augustus moeten opzeggen. Ik heb mijn laatste centen tijdens de ‘roadtrip’ met veel plezier uitgegeven, maar ik heb nog geen enkel zicht op een baan. Ik wil graag langer in New York blijven en dat is alleen mogelijk als ik mijn geld kan verdienen in de muziekwereld. Met het visum dat ik nu heb kan ik een jaarlang werkervaring op doen, maar alleen in het gebied waarin ik ben afgestudeerd, dus een baantje bij de Starbucks gaat me niet redden. New York zit vol met muzikanten en het duurt lang voordat je hier iets hebt opgebouwd. Het is een dure stad en het muzikanten leven is geen vetpot, dus iedereen probeert zoveel mogelijk te werken en extra uren op een muziekschool geef je niet zomaar weg. Per 1 augustus zoek ik een goedkoper dak boven mijn hoofd, maar dat wil nog niet echt vlotten. Het is de drukste periode van het jaar om een nieuw appartement te vinden, de makelaars rekenen meer voor hun diensten en de huurprijzen stijgen. Ik besef me dat als het tegenzit ik in oktober bij paps en mams op de bank zit in Thesinge, teleurgesteld en gedesillusioneerd.

Soms is het leven mooier als je er van een afstandje naar kijkt, als je het geheel ziet in plaats van de details, als je het doel ziet en niet de middelen. Van veraf gezien heb ik vakantie, maar bekijk ik het van dichtbij dan ben ik werkeloos. Dit klinkt wellicht wat neerslachtig van een afgestudeerde in de bloei van haar leven en van dichtbij voelt het ook zo. Maar van een afstandje roep ik: ‘Leve de vakantie!’ en ik hoop jullie in de volgende uitgave te kunnen vertellen dat het ook echt vakantie is.