7 Augustus 2016
Er heerst een naaktslakkenplaag in de tuin van mijn ouders. Overal waar je loopt zie je ze, je hoeft je glas maar even op de grond te zetten en er zit een slak in. Ooit heb ik hier wel eens geschreven dat ik, als ik geen muzikant geweest was, graag bioloog was geworden. Dan zou ik jarenlang onderzoek doen naar bijvoorbeeld slakken. Wat een geweldig idee dat je dan na een lange tijd van slakkenobservatie ontdekt dat slakken zichzelf kunnen bevruchten, dat ze zowel mannelijk als vrouwelijk zijn en daarom ook elkaar tegelijkertijd kunnen bevruchten. Dit verklaart in ieder geval de slakkenplaag. Maar ik denk dat alle JazzFlits lezers het erover eens zullen zijn dat ik de goede keuze heb gemaakt en dat het muzikantschap toch wel het allermooiste vak is. Het voordeel is dat je niet de hele dag naar naaktslakken hoeft te kijken.
Ik heb de afgelopen weken weer veel leuke dingen kunnen doen zoals het schrijven van een tekst op een prachtige compositie, een voice-over voor een film, het ontwikkelen van een jazz programma voor zangstudenten op een muziekschool en, gewoon omdat het een keer kon, het schrijven van een slaapliedje voor de pasgeboren tweeling van mijn vriendin. Daarnaast ben ik nog steeds druk bezig met mijn aankomende cd. In januari 2015 heb ik de eerste stappen gezet voor het maken van een album en nu inmiddels anderhalf jaar later is het bijna af.
Om irritaties bij mijzelf te voorkomen, ben ik in juni toch nog de studio in gegaan om de in december gemixte nummers iets bij te schaven – een paar koortjes wat zachter, de percussie hier en daar een tikje harder etcetera. De volgende stap na het mixen van een cd is het masteren, maar voordat er gemasterd kon worden moest de volgorde van de nummers worden bepaald. Daarbij let je op de toonsoort, de tempi, de tekst en de algehele flow, alles moet perfect zijn voordat het gemasterd wordt. Het hele huis hing vol briefjes, alle nummers zijn mij even dierbaar en in mijn optiek is er geen nummer sterker dan de ander dus het was lastig om te besluiten wat de luisteraar als eerst hoort en als laatst. Een maand later hakte ik maar eens een knoop door en inmiddels ligt de muziek bij de masteraar. Die zorgt ervoor dat de volumes gelijk zijn en dat alles als een geheel klinkt. Een dezer dagen krijg ik de master tape aangeleverd en daarmee is dan eindelijk, na anderhalf jaar, de muziek af.
Ik zie daarom geen reden om het er de komende dagen even van te nemen, de bioloog uit te hangen en eens exact to onderzoeken hoe lang een slak erover doet om van de ene naar de andere kant van de tuin te komen.