1 februari 2016
Ik woon inmiddels vier-en-een-half jaar in New York en heb geleerd dat het meeste wat er over deze stad gezegd wordt waar is. Het is de stad van de highest highs en de lowest lows. Je moet keihard werken om hier iets te bereiken, als je het hier kan dan kan je het overal.
Terug van een korte vakantie in Nederland ervaar ik de stad zoals gewoonlijk wanneer ik ben weggeweest; ik voel me kleiner dan ooit en probeer de energie te vinden om er weer tegenaan te gaan. De eerste week is altijd pittig. De wolkenkrabbers drukken me naar beneden en hun schaduwen houden me uit de zon, ik word wat bleker en ga wat gebukter lopen. Alles lijkt onbereikbaar, duur, druk en het liefst blijf ik binnen.
Elke keer als ik terugkom schrijf ik hetzelfde: januari 2013: “weer verbaasd het tempo van deze stad me en moet ik wennen aan de veranderingen.” Augustus 2014: “je krijgt ontzettend veel kansen en uitdagingen maar je moet ze meteen pakken anders is iemand anders je voor.” Januari 2014: “ik kom net uit Nederland en langzaam laadt mijn batterij weer op voor de volgende maanden in New York City.” September 2015: “Het blijft steeds weer een heftige overstap van het dorpje Thesinge naar deze stad.”
De sneeuwstorm van afgelopen week kwam mij dus wel goed uit want iedereen moest binnen blijven. Toch trokken we zaterdag avond, toen de storm het hevigst was, onze laarzen aan en gingen erop uit. De buurt was omgetoverd in een prachtig sneeuwlandschap en mensen skieden door de straten, er was geen auto te bekennen. We hadden geen eten in huis gehaald en gingen op goed geluk op zoek naar een restaurant dat nog open was. We vonden we een bar met de toepasselijke naam Snowdonia. Het was er warm en er werd winters eten geserveerd zoals stoofpot, Shepherds Pie en Fish & Chips. Langzamerhand druppelden er steeds meer besneeuwde mensen binnen op zoek naar gezelligheid en een glas bier. We raakten meer en meer ingesneeuwd en ’s nachts liepen we vallend en opstaand met de sneeuw tot onze knieën weer naar huis.
New York is geen stad is voor binnenzitters. Blijf je binnen dan haalt het je onderuit. Je moet er deel vanuit maken, pas dan krijg je de energie die de stad geeft terug. Je moet naar theater- en dansvoorstellingen, je moet uit eten in China Town en dingen proeven waarvan je nooit wist dat ze bestonden. Je moet genieten van de mensen en lachen om de dingen die ze doen. Je moet schaatsen in Bryant Park, cocktails drinken in rooftops bars en vooral heel veel muziek horen. Go with the flow want werk wat er nu niet is kan er morgen opeens in overvloed zijn.
Hier ben ik New York City, vooralsnog binnen zittend, gebukt onder je wolkenkrabbers, wachtend tot je me naar buiten lokt en ik weer ontwaak.