Jazz Flits 4 oktober 2015
Over een week gaan we de studio in. Een deel van mij voelt als een ballon in een krachtige herfststorm die niets liever wil dan meedrijven op de wind, het andere deel houdt de ballon stevig vast aan een lijn en laat niet los. Ik ga de opnames geconcentreerd tegemoet en probeer me vooral niet te laten afleiden. Als ik mezelf niet in toom houd, zou ik zomaar het hele programma weer om kunnen gooien. Misschien toch nog een saxofonist erbij? Of toch gitaar? Ik had besloten dat ene nummer niet te gebruiken, maar misschien maakt dat het juist compleet en krijg ik eeuwig spijt als ik het niet opneem… Ik zou ook nog een nieuw nummer kunnen schrijven, of een lied arrangeren voor strijkers, of voor een complete big band! Maar, ik inmiddels heb ik genoeg ervaring om te weten dat het loslaten van de ballon niet veel goeds brengt. Daarom houd ik mijzelf in bedwang en gebruik ik de komende week nog om de puntjes op de i te zetten. Ik luister de repetities nog eens na en noteer de correcte tempo’s en toonsoorten. Misschien moet ik dat Ab majeur akkoord toch nog te veranderen in een Db of misschien moet die ene break toch op een andere tel komen? Ik lees de teksten nog eens door en verander het woord ‘illusions’ in ‘delusions’, en draai het de volgende dag weer terug, ik check alles op grammaticale foutjes en herschrijf zinnen die misschien toch niet zo goed lopen.
Een vriendin van mij neemt binnenkort een pop album op en dat gaat er heel anders aan toe. Ze heeft een producer ingehuurd die ze al haar liedjes stuurt. Vervolgens werkt de producer de nummers uit, verandert wat akkoorden, bedenkt een pakkende bas- of gitaarlijn en verwekt dit in Pro Tools. Zo maakt hij van elk liedje een compleet gearrangeerde ruwe versie waar ze haar CD mee samenstelt. Ook de muzikanten, die alles uiteindelijk tijdens de officiële opnames inspelen, krijgen de nummers zodat ze precies weten wat er van hen verwacht wordt. Alles wordt in lagen opgenomen, de drum en bas eerst, daarna de gitaar, de piano, de zang en tot slot alle edits en overdubs. Voordat mijn vriendin zelf de studio in gaat, heeft ze dus een versie van alle liedjes zonder zang. Samen met de producer schaaft ze dan de melodielijnen en teksten nog wat bij totdat alles perfect is.
Mijn insteek is dus totaal anders, alles wordt in een keer opgenomen, ik kan van elk nummer een paar takes doen en daar moet de goede versie bijzitten. Dat is natuurlijk de gebruikelijke manier van opnemen binnen de jazzmuziek, maar het schijnt toch heel vaak te gebeuren dat een jazz zangeres alles nog eens inzingt nadat de band de nummers heeft opgenomen. Natuurlijk heb ik dit overwogen, want het zou goedkoper zijn als de band maar een halve dag zou moeten opnemen en daarnaast zou ik alles tot in perfectie kunnen uitwerken. Maar ook hier moet ik de perfectionist in mijzelf bedwingen en beseffen dat mijn muziek wellicht beter, en in ieder geval levendiger klinkt met een foutje hier en daar. Die ballon blijf ik dus stevig vasthouden.