Twintig jaar geleden was het in New York heel normaal om als muzikant langere tijd voor een jazz club te werken. Je werd ingehuurd voor een paar maanden en je zat de komende tijd goed qua geld en optredens. Tegenwoordig bestaat dit eigenlijk niet meer en boeken clubs je voor een avond, misschien voor een week of twee weken.
“Vroeger kreeg je als muzikant in New York nog de kans om veel op te treden en te spelen met meer ervaren muzikanten dan jij”, vertelt bassist Boris Kozlov me. “Tegenwoordig zijn er veel minder kansen voor jonge muzikanten. Je kunt nog steeds proberen een bepaalde gig te krijgen, maar wanneer je er hebt gespeeld kun je pas drie maanden later weer terug komen. Hoe kan je op die manier je huur betalen?”
Een band die nog wel een zogenaamde ‘residency’ heeft is de Mingus band, waar Boris Kozlov de muzikaal leider van is. Elke maandag wordt de muziek van Charles Mingus in de Jazz Standard gespeeld. Afgelopen maandag was ik in de Jazz Standard toen ‘The Mingus Orchestra’ speelde en ik praatte na afloop even met Boris Kozlov over de band.
De band is opgericht na Charles Mingus’ dood in 1979 door zijn weduwe Sue Mignus. Ze wilde de ‘Mingus Legacy’ voort zetten, in eerste instantie met de ‘Mingus Dynasty’ die bestond uit muzikanten die met Mingus speelden. Later vormde ze ook ‘The Mingus Bigband’ en ‘The Mingus Orchestra’. Inmiddels bestaat de band meer dan dertig jaar en worden alleen de beste muzikanten voor uitgekozen. Leden zijn onder andere Seamus Blake, Helen Sung, Dave Kikoski, Lage Lund, Wayne Escoffery, Conrad Herwig, Mike Richmond, Donald Edwards, Alex Sipiagin, Alex Foster, Donny McCaslin en meer.
Het is een van de beste ‘legacy bands’ ter wereld voornamelijk omdat de band de muziek van Mingus niet na speelt, maar nieuwe leven in blaast. Boris verteld dat ze een moderne kijk op de muziek van Mingus willen geven en stellen de unieke ‘sound’ van ieder muzikant voorop. Ook tijdens het concert zelf valt me op dat spelers als trombonist Frank Lacy, trompettist Alex Sipiagin en saxofonist Wayne Escoffery de band karakter geven door hun spel en presentatie.
Wanneer Boris met de Mingus band speelt, speelt hij op de bas van Charles Mingus. De bas werd jaren lang door Boris Kozlov gebruikt, maar na een grondige restauratie staat hij nu in het appartement van Sue Mingus. Zij wil graag dat er op gespeeld wordt, maar Boris vond het niet meer prettig om de bijzondere bas door de stad te slepen. Alleen voor speciale gelegenheden haalt Boris de bas bij haar op.
In de vijftien jaar dat Boris Kozlov bij de Mingus band speelt, is de band min of meer hetzelfde gebleven qua muzikanten. Volgens Boris is dat de reden voor het aanhoudende succes en het unieke geluid van de band. De leden kennen de muziek door en door en interpreteren de muziek inmiddels op een geheel eigen wijze. Vijf en dertig jaar na de dood van Charles Mingus is ‘Mingus Mondays’ een van New Yorks vele ‘must sees’ geworden.