Jazzflits Maart 2015
Toen Obama voor de tweede keer werd herkozen als president keek ik de verkiezingen op groot scherm in een bibliotheek in Harlem. Na de uitslag was het groot feest op straat, iedereen was aan het dansen en zingen. Er kwam een zwarte vrouw naar me toe die me omhelsde en zei: “We’re all equal and we’re all the same”. Dit was een vreemde gewaarwording voor mij, ik wilde zeggen: ja, logisch dat hoef je mij niet vertellen. Opgeroeid in een dorpje bij Groningen kan ik me niet herinneren dat ik bewust was van de huidskleur van een ander.
Hier in Amerika is de maand februari ‘Black History Month’ en staat alles in het teken van Afro-Amerikaanse kunst, muziek en geschiedenis. In februari leerde ik dan ook voor het eerst Gil Scott Heron en Amiri Baraka kennen. Door mijn studie in jazz ben ik erg geïnteresseerd in de Afro-Amerikaanse cultuur en door het lezen van biografieën over jazz muzikanten en boeken van Amerikaanse schrijvers leer ik meer over die cultuur.
Een van mijn favoriete schrijvers is Maya Angelou en sinds ik haar ontdekte heb ik vrijwel al haar boeken en gedichten gelezen. Het is geweldig om over haar zeer bijzondere leven te lezen en haar gedichten zijn meesterlijk. Zoals het prachtige ‘On the Pulse of Morning’, dat ze voordroeg bij de inauguratie van Bill Clinton, of haar toevoeging aan het gedicht ‘We Wear the Mask’, dat Paul Lawrence Dunbar in 1896 schreef over de angst die zwarte mensen moesten doorstaan en hoe zij daarmee omgingen. Beide gedichten heeft ze zelf meerdere malen voorgedragen en ik raad je aan het eens op YouTube op te zoeken.
Twee weken geleden was ik in de Jazz Gallery voor een concert van Charenee Wade en haar nieuwste project The Gil Scott Heron Forum. Voor dit project arrangeerde ze de muziek van Gil Scott Heron en Brian Jackson voor zang, piano, tenor saxofoon, vibrafoon, gitaar, bas en drums. Het idee is om de muziek van Gil Scott Heron nieuw leven in te blazen en hem zo te herinneren. Zijn muziek werd sterk beïnvloed door jazz, blues en soul, en omdat hij in veel nummers niet zong maar de tekst voordroeg beïnvloede hij op zijn beurt vele generaties hiphop artiesten. In de jaren ’90 kreeg hij de bijnaam ‘The Godfather of Rap’, een bijnaam waar hij zich niet in kon vinden: “They need to study music. I played in several bands before I began my career as a poet. There’s a big difference between putting words over some music, and blending those same words into the music.”
Een andere bijnaam die hij kreeg was ‘The Black Bob Dylan”, deze bijnaam kreeg hij door zijn politieke teksten. Hij sprak over de oppervlakkigheid van televisie, massa consumptie en racisme. Via zijn muziek en gedichten probeerde hij problemen in de Amerikaanse samenleving aan de kaak te stellen.
Als je het nieuws in Amerika de afgelopen tijd hebt gevolgd dan heb je gelezen over de recente frictie tussen de Amerikaanse politie en de zwarte bevolking. Maya Angelou, Amiri Baraka en Gil Scott Heron zijn helaas in de afgelopen jaren overleden, nu is het aan Barack Obama en Oprah Winfrey om de vrede te bewaren.