JazzFlits 26 Mei
Twee vrienden van mij hebben net een huis gekocht in Bedford/Stuyvesant (Bed/Stuy), een wijk van Brooklyn. Om de hoek worden in de komende weken twee jazz clubs geopend, of eigenlijk cocktail bars met live jazz muziek en de hippe barretjes schieten er uit de grond. Decennia lang is het een zwarte wijk geweest en een cultureel centrum voor de Afro-Amerikanen. Nadat er een subway werd aangelegd in 1936, verhuisden een groot deel van de bewoners uit het overbevolkte Harlem naar Bed/Stuy omdat er meer huizen beschikbaar waren. Tussen de jaren ‘60 en ‘90 was het een beruchte wijk met veel criminaliteit, racisme en rivaliserende ‘gangs’.
Sinds 2000 zijn er steeds meer verschillende nationaliteiten in de wijk te vinden en veel blanken verhuizen naar Bed/Stuy omdat de huurprijzen er relatief laag zijn. De huizen zijn statig en groot en staan in bosrijke rustige straten en de criminaliteit is inmiddels erg afgenomen.
Gentrification, de opwaardering van een wijk, komt ontzettend veel voor in de stad New York en op dit moment zijn er veel discussies gaande of dit nu iets goeds of juist iets slechts is. Onder de leiding van burgemeester Bloomberg is Manhattan onbetaalbaar geworden, maar de criminaliteit is sterk afgenomen. Blanken, zoals mijn vrienden, verhuizen in grote getale naar de wijken en er komen meer gezellige cafés en winkels, maar ook meer en meer grote ketens als Starbucks, Duane Reade of Victoria’s Secret openen hun deuren.
West Midtown was jarenlang de ‘place to be’ voor jazz liefhebbers, maar als je er nu rondloopt zie je dat vooral Chase Bank, Duane Reade en MCDonalds het straatbeeld hebben overgenomen. Hetzelfde geld voor de East Village en de Lower East Side dat na Midtown de broeiplaats werd voor kunstenaars en muzikanten. Door de jaren heen is het onbetaalbaar geworden om hier te wonen en betalen mensen gemakkelijk $4000,- per maand voor een twee kamer appartement. Een bepaalde buurt waar alles gebeurd op jazz en kunst gebied is er niet meer en muzikanten en kunstenaars wonen verspreid over de vijf ‘boroughs’. Concerten zijn duur geworden en jazzclubs als de Blue Note, die inmiddels soms $60,- entree vragen, richten zich nu vooral op de rijken en toeristen.
In de drie jaar dat ik in Astoria woon, is er veel veranderd. Elke keer als ik terug kom van een paar weken in Nederland zijn er nieuwe winkels en cafés geopend. Het appartement dat ik in 2011 huurde voor $1700 dollar wordt inmiddels verhuurd voor $1900 dollar per maand.
Ik stuitte afgelopen week op het boek “Store Front: The Disappearing Face of New York”, van twee fotografen die de veranderingen in New York City in de afgelopen tien jaar hebben gefotografeerd. Het boek laat duidelijk zien hoe kleine ondernemingen plaats hebben gemaakt voor grote ketens en hoe dit het straatbeeld heeft veranderd.
Een etalage van een gefotografeerde winkel in het boek, doet me denken aan een winkeltje bij mij om de hoek waar je sleutels kan laten bijmaken en gereedschap kunt kopen. Dit winkeltje wordt al meer dan 60 jaar gerund door een familie en ik ben bang dat wanneer ik na de zomer terug kom ook dit winkeltje is verdwenen…
http://www.huffingtonpost.com/2014/03/29/nyc-before-after_n_5049801.html