JazzFlits nr. 213, 24/02/2014
Je kan niet anders dan onder de indruk zijn van Esperanza Spalding. Justin Bieber fans stonden perplex toen niet hun idool maar een of andere obscure jazz muzikant er in 2011 vandoor ging met de Grammy for ‘Best New Artist’. Een van de meest gedeelde opmerkingen op Twitter was : ‘who is Eperanza Spalding anyway?!’ Ze is de eerste jazzmuzikant die deze award heeft gekregen.
Nadat Obama bekende dat hij John Coltrane en Miles Davis op zijn Ipod had staan, was het een kwestie van tijd voordat hij Esperanza Spalding uitnodigde voor een optreden in het Witte Huis waar hij “An Evening of Jazz and Spoken Word’ organiseerde. Op haar twintigste werd ze de jongste toevoeging aan de ‘Berklee Faculty of Music’ en ze werd nogmaals door Obama uitgenodigd om te spelen op de Nobel Prijs ceremonie.
Vlak voor kerst trad ze met haar ‘Chamber Society‘ groep op in de Village Vanguard. Dit concert stond al maanden in mijn agenda want ik wilde Esperanza heel graag eens zien op een klein en intiem podium. Daarnaast is Chamber Society mijn favoriete cd van haar dus ik kon niet wachten.
De Village Vanguard zat bomvol en voor de gelegenheid had de club de entreeprijs met vijf dollar omhoog geschroefd. Ze kwam op in een lange jurk met een doek om haar hoofd gewikkeld, zag er prachtig uit en vol zelfvertrouwen. Het uitbundige publiek of de historische Village Vanguard leek weinig bij haar los te maken. Een groot verschil met toen ik haar in Webster Hall zag, in een jaar tijd heeft ze duidelijk veel ervaring opgedaan. In de Vanguard speelde ze met een drummer, pianist, zangeres en strijkkwartet. Ze kwam zo charismatisch over dat ik er een beetje stil van werd, over X-factor gesproken…
Ze praat, zingt of rapt de liedjes aan elkaar en benaderd het publiek op een belerende toon alsof ze een leraar is die ons een paar wijze levenslessen mee wil geven. Dit maakt het concert een tikje onpersoonlijk en het voelt ingestudeerd. Tegelijkertijd was ik diep onder de indruk van de manier waarop ze haar publiek entertaint. Ze plaatst de liedjes in een context en daardoor staan ze niet meer op zichzelf. Ze slaat bruggen tussen de onderwerpen en zo worden ook de moeilijker in het gehoor liggende stukken makkelijker te verteren. Ze zet een echte show neer en dat is iets dat ik niet vaak in de Village Vanguard heb gezien.
Na dit optreden begrijp ik heel goed waarom Esperanza Spalding zo overtuigend is doorgebroken. Wellicht zijn er zelfs wat Justin Bieber fans die moeten toegeven dat het wel indrukwekkend is wat ze doet. Je kunt niet om haar muzikaliteit heen en ze heeft de uitstraling van een pop idool. Ik vind het knap dat ze haar muziek zo toegankelijk maakt zonder muzikaal al te veel concessies te doen. Ik hoop maar dat ze dat blijft vol houden en niet de roem en rijkdom achterna gaat, want in dat geval is ze over een paar jaar de nieuwe Beyonce…