JazzFlits nr. 197, 29/04/2013
BIENVENIDO A MIAMI
Party in the city where the heat is on, all night on the beach ‘til the break of dawn, welcome to Miami, bienvenido a Miami! De afgelopen weken kon ik niets anders zingen dan Will Smiths top 40 hit uit de jaren ‘90. New York was koud en regenachtig maar binnen in me scheen de zon van Florida steeds feller. Een vriendin had een vliegticket van 400 dollar te spenderen bij United Airlines en van dat bedrag konden we samen naar Florida vliegen. Via internet vonden we een goedkope ‘bed and breakfast’ in South Beach vijf minuten lopen vanaf het strand. South Beach is hip en happening en op Ocean Drive gaat het vooral om kijken en bekeken worden. Luide muziek, gepimpte SUV’s, facelifts en ‘boobjobs’, maar ook palmbomen, een azuurblauwe zee en kokosnoten vers uit de boom.
Een groot deel van de inwoners van Miami komt oorspronkelijk uit Cuba. Nadat Fidel Castro in 1959 de macht in handen kreeg emigreerden tienduizenden Cubanen naar Amerika en vestigden zich in Miami. In de wijk ‘Little Havana’, met als centrum ‘Calle Ocho’ (eight street), waan je je even in Cuba. Oude mannetjes spelen Cubaanse dobbelspelletjes op straat, overal vind je kleine sigarenwinkeltjes, uit de huizen klinkt luide Cubaanse muziek en niemand spreekt hier Engels. Nadat we wat sigaren hebben uitgezocht om als souvenir mee te nemen, gaan we op aanraden van de verkoper naar de overkant voor een drankje. De bar lijkt net een museum overal hangen schilderijen en er is geen stoel of tafel hetzelfde, het doet mij nog het meest denken aan de kringloop winkel. Het blijkt een cultureel centrum te zijn dat Cubaanse kunst, muziek, theater en literatuur promoot en onderhoudt. Ze hebben een grote collectie schilderijen van Cubaanse kunstenaars, gemaakt tussen 1850 en 1958. De barvrouw maakt verdomd goede mojito’s en als we aan onze tweede zijn begonnen komt er een groep mannen binnen met muziekinstrumenten. Elke dinsdag om 7 uur repeteren ze hier en wij mogen blijven zitten om te luisteren. De band is helemaal compleet met blazers, percussionisten, gitaristen en een zanger. Ik heb zelf nooit echt Afro-Cubaanse muziek bestudeerd, maar op het conservatorium in Groningen kregen we regelmatig workshops over de ritmes binnen deze muziekstijl omdat ze tegenwoordig ook veel worden gebruikt in jazzmuziek. Een van de eerste bands die Afro-Cubaanse muziek met jazz combineerde was ‘Machito and his Afro-Cubans.’ Een paar jaar later, in 1947, componeerden Dizzy Gillespie en de Cubaanse percussionist Chano Pozo de jazzstandard ‘Manteca’, gebaseerd op een 2-3 clave (een ritmisch patroon uit de Afro-Cubaanse muziek.)
De warmte van buiten, de mojito’s, de Spaanse taal en de geweldige muziek maakten onze Cubaanse ervaring helemaal compleet. In de bus terug neurieden we de klanken nog een beetje na, maar hoe dichter we bij South Beach kwamen, hoe moeilijker het werd om de melodieën te onthouden. Langzaam werd de clave vervangen door een beat en ik was weer terug bij af: ‘Party in the city where the heat is on, all night on the beach ‘til the break of dawn…’