Bernstein’s Monk

 10 Oktober was de verjaardag van Thelonious Monk, hij zou 96 jaar zijn geworden. Een goede reden om aandacht te besteden aan zijn enorme en overweldigende legacy. Dat was precies wat Peter Bernstein ook dacht en dinsdag speelde hij uitsluitend Monk stukken in Iridium. In 2008 kwam zijn album Monk uit met Bill Stewart op drums en Doug Weiss op bas. Ik had Peter wel eerder Monk stukken horen spelen, maar dit was de eerste keer dat ik hem met dit trio kon zien, precies zoals op de cd.

Ik ken Peter Bernstein inmiddels al een tijdje en ontmoette hem voor het eerst toen hij workshops gaf aan de ‘Kunst Universitat’ in Graz Oostenrijk, waar ik een jaar studeerde. Het album Monk is erg bijzonder en een echte mijlpaal op gitaar gebied. Hoe meer ik er naar luister, hoe meer ik het waardeer. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die zo toegewijd is en zich zo nederig opstelt ten opzichte van muziek. Mijn vriend heeft twee jaar lang les van Peter gehad en kwam altijd thuis met de meest inspirerende verhalen. Zo gaat Peter speciaal naar de bibliotheek om de originele bladmuziek van liedjes te bekijken. Hij kent de teksten en de originele melodie precies zoals de componist het bedoeld heeft, hij weet waarvoor en waarom het liedje geschreven is, in welke musical het werd gezongen en wie de eerste versie heeft opgenomen en wanneer.  Je zou kunnen denken dat het wat overdreven is, maar zoals Brad Mehldau in zijn lovende artikel over Bernstein schrijft: “That was one of many valuable lessons that I got from Pete early on. If you go to the original source to learn a tune, your arrangement of it will speak authentically as your own take on that song, instead of being your version of Miles Davis’ version, for example”

Ook op de cd Monk hoor je, vooral als je er langer naar luistert, hoe diep hij in de muziek van Monk is gedoken. Hij heeft het zorgvuldig vertaald naar de gitaar en het lukt hem om Monks stijl één met zijn spel te maken zonder zichzelf te verliezen. Op het moment dat je Peter Bernstein een noot hoort spelen, weet je meteen dat hij het is.

Tijdens het concert zegt hij een paar keer dat hij ‘maar een poging doet’ om Monk te spelen en hoe moeilijk hij het vindt. Na afloop vroeg ik hem of dat niet wat overdreven was, omdat ik juist hoor dat hij de stukken zo goed kent. Hij zei dat als hij de stukken echt goed wilde spelen, hij zijn hele leven puur en alleen aan Thelonious Monk zou moeten wijden.

Monk heeft nooit met een gitarist opgenomen en Peter Bernstein schijnt een nieuw licht op de composities. Hij vond de essentie van de muziek en dat maakt zijn benadering zo bijzonder. “Bernstein has found his voice and … to me that’s what the rest of us are all trying to do.” – Jim Hall

Brad Mehldau heeft een uitgebreid en erg leuk stuk over Peter Bernstein geschreven op zijn website www.bradmehldau.com: Peter Bernstein – Heart’s Content.